Miliony małych myśli

...nic subtelnego

Zdjęcie: Opracowanie własne, zakaz kopiowania.

       Jestem rozbity, lekko przygnębiony a miliony myśli nie dają mi spokoju.

W ten weekend miałem sobie odpocząć.

Z soboty pamiętam tyle, że był już wieczór i razem z kolegami z pracy jechaliśmy na firmowa imprezę.

      Nie bardzo było mi to po drodze, gdyż oni o mnie nie wiedzą. Są fajni sympatyczni ale rozmowy o wizytach w burdelu są mi obce.

Było miło, zjedliśmy kolację wypiłem dwa piwa, pośmialiśmy się. Poczucie humoru to nasza wspólna cecha.

Po godzinie 22 postanowiłem się zbierać, umówiłem się z Januszem, że spotkamy się w "naszym klubie". Mieliśmy świętować jego zdane egzaminy w szkole.

     Krótkie  spodenki, biały T-shirt, i skórzana opaska na lewej ręce-gotowy, bluza z kapturem bo chłodno i w drogę.

Postanowiłem pójść na pieszo, chociaż przystanek metra mam pod nosem, spacer tez dobrze mi zrobi.

     W przeciągu trzydziestu minut byłem już na miejscu. Przed klubem stało kilka osób, w klubie jeszcze mniej. Może za wcześnie przyszedłem pomyślałem. Spojrzałem na zegarek była godzina  23.45. Postanowiłem poczekać na zewnątrz.
     Zadzwoniłem jeszcze raz do Janusza, ale nie odbierał.

Wszedłem do klubu, bluzę zostawiłem na parapecie przy wyjściu i usiadłem przy barze.

Telefon milczy, wydało mi się to podejrzane, nie ma Janusza, nie ma jego znajomych. Zamówiłem piwo i czekałem.

Z lewej strony dwóch starszych Panów, z prawej jeden starszy Pan, za barem młody kelner, kojarzę go z widzenia. Tym razem zamawiam wódkę z sokiem.

Rozglądam się dookoła i zaczęli schodzić się ludzie. Na końcu baru siedział koleś, pił piwo i spoglądał. 

Patrzył, gdy ja patrzyłem i się nie peszył, ja się peszyłem, więc starałem się nie patrzeć, a przynajmniej nie wtedy gdy on spoglądał.

Zajrzałem do telefonu a tam zero reakcji od Janusza. Wkurzyłem się, okazało się, że siedzę już godzinę i zaraz zacznie się "transvestit show ", a jego wciąż nie ma.

    Obejrzałem występ, jedna z tych występujących osób, podeszła do mnie/poznaliśmy się kiedyś podczas jednej z moich wizyt w tym klubie, a w sumie jego, teraz był nią, więc przywitaliśmy się buziakami w policzek. Krótka rozmowa i wróciła do swoich zajęć. Ja odwróciłem się w stronę baru i patrzyłem przed siebie.

Zamówiłem piwo, i rozejrzałem się dookoła. Janusza jak nie było tak nie było, był natomiast ten koleś, wciąż się patrzył.

    Tak naprawdę nie byłem dziś w nastroju, i nie miałem ochoty tu przychodzić.

Jestem w trakcie czytania 'Milion małych kawałków"  James Frey. Książka pochłonęła mnie całkowicie. Skradał mi umysł. Emocje od stanu śmiechu do płaczu targały mną przy każdej stronie,każdego dnia. Książka dla ludzi o mocnych nerwach.
     Problem alkoholowy pomimo że byłem właśnie przy barze i w dłoniach trzymałem szklankę piwa mnie nie dotyczy. Problem narkotyków również. Ale znalazłem coś ....

"Jestem sam. Sam tutaj i sam na świecie. Sam w sercu i sam w głowie. Sam wszędzie przez cały czas, od kiedy pamiętam.Sam w rodzinie, sam z przyjaciółmi, sam w pokoju pełnym ludzi. Sam kiedy się budzę, sam każdego koszmarnego dnia..."

Byłem teraz sam w klubie, gdzie z minuty na minutę schodzili się nowi ludzie, ale nie Janusz.

Dopiłem piwo, a godzina wybiła punkt pierwsza.
Też jestem sam, a ostatnio jeszcze bardziej, jeśli jest to możliwe...

     Płacę rachunek i chcę wyjść, w tym momencie ktoś za plecami mówi do mnie "cześć", odwracam się , a to ten koleś, co tak mi się przyglądał,odpowiadam mu "cześć" i dodaję, że już wychodzę.

Chciałem wyjść ale on nie zważając na moje słowa, kontynuował rozmowę patrząc się mi w oczy.

Od słowa do słowa, staliśmy przy tym parapecie gdzie odłożyłem bluzę i rozmawialiśmy. Kelner przyniósł nam po piwie.

Miły chłopak, mojego wzrostu w moim wieku, i rozgadany. Zresztą i mi język się rozplatał. Przestałem nawet sprawdzać telefon czy Janusz się odezwał.

Nie spoglądam też na zegarek, było przyjemnie.
Było przyjemnie chociaż nie mogłem przezwyciężyć jego wzorku. Duże brązowe oczy, utkwiony były w moje,  już zmęczone, lekko niebieskie.

     Z potoku jego słów, obudziło mnie tylko jedno zdanie, pytanie "może pójdziemy do mojego hotelu?,jest tuż obok".

Coś mną zatrzęsło jak niespodziewany dźwięk budzika rano. To jego słowa tak na mnie zadziałały. Znowu patrzył na mnie tym wzrokiem, głęboko, nie wytrzymuje tego spojrzenia, odwracam wzrok.

Odstawiłem kufel, podziękowałem i odpowiedziałem, że muszę już iść bo rano wcześnie wstaje.

Próbował mnie zatrzymać, coś mówił, patrzył. Nie rozumiałem słów, widziałem tylko jego oczy,  duże brązowe oczy, znowu patrzył jak by chciał mnie przekonać bym został.

Uśmiechnąłem się, jak tylko życzliwie mogłem.

    Szedłem sobie ulicą, padał lekko deszcz.Napisałem do Janusza wiadomość"jestem na ciebie wkurwiony". Jak by był winien nie tylko tego, że nie przyszedł, ale całego mojego złego samopoczucia, oraz zachowania tego chłopaka.

Jestem w ciężkim nastroju od kilku dni.

Chyba nie odnalazł bym się w tym świecie gdybym nie był w związku, do końca życia był bym singlem.

Płytkość i łatwość tego świata przeraża mnie.
Wróciłem do domu, nalałem wody do wanny i położyłem się w niej pozwalając myślom odpłynąć.

    Ola, moje lekarstwo na chandrę.(więcej o Oli). My wciąż w kontakcie.

Ola-wytłumacz mi dlaczego omacujesz dziewczyny w klubach?(...) to oburzające.

Ja-wiesz...jeśli tańczę z jedną i fajnie nam się tańczy on mnie dotyka, dlaczego mam jej nie dotknąć ?

Ola-bo kurwa nie !

Ja-ale jak jej to nie przeszkadza, dzieci z tego nie będzie .

Ola-no taaaak. Jak mówiłam gej eksperymentator.

Ja-jakieś dialogi? oh...eh uhmmm, głębiej mocniej. (Pytam po tym jak Ola pochwaliła mi się, że napisała sceny miłosne w swojej książce)

Ola-jebnę Ci, jest ładnie

Ja-będzie erotycznie czy subtelnie?

Ola-chyba subtelnie... hmmm no ale coś tam  musiałam napisać sensownego, a nie "rozchylony płatek róży spoczął na jego rozpalonym paku".

ja-daj link do filmu który obejrzałaś, a nie był Twoją inspiracją 

Ola-nie... nooo bo tu nie było nic subtelnego. Jechali z koksem, że hej.