Wybaczcie mi.

Potem

Zdjęcie: Opracowanie własne, zakaz kopiowania.

...później, nie teraz, innym razem ...

     W ostatnich dniach, a może nawet tygodniach, w pogoni za wolnym czasem, może i egoistycznie ale tylko dla siebie, nie mogłem na niczym się skupić. Praca, dom, wizyty u lekarza goniły kolejne wizyty, a gdy przychodził upragniony weekend, wolny od obowiązków, gubiłem go marnotrawiąc w nicości.Chcąc zatrzymać chwilę, on na  złość ulatniała się jeszcze szybciej.

     W tym czasie, dotarły do mnie zamówione książki.

Guillaume Musso-Potem

Mitch Alboma- Zaklinacz czasu

Oraz "Wtorki z Morriem" (M.Alboma), którą dorwała łapczywie zaraz po tym jak dwie powyższe przeczytałem jednym tchem.

Natomiast "Otwórz oczy zaraz świt" Mateusza Czarneckiego, czeka na czerwcowy urlop.

    Te wszystkie tytuły łączy jedno-CZAS.

Niektórzy bohaterowie, chcieli przyśpieszyć czas, w oczekiwaniu na  chwilę, które miały odmienić ich życie. Ta chwila miała im dać to szczęście, które przecież każdemu się należy, widzieli cel, to szczęście, tą chwilę, zapominając o tym że droga, która dzieli ich od danej chwili to też czas ich życia.

Inni natomiast oddali by wszystko by chwila mogła trwać wiecznie. Spoglądając na osoby, w których płomyk gaśnie. Bezradni, modlą się o czas, by mogli w tych ostatnich chwilach spędzić go z bliskimi, zapominając że taki czas i tak był im dany.

"(...) większość z nas porusza się po świecie jak lunatyk. Tak naprawdę nie doświadczamy całej pełni świata, tkwimy bowiem w półśnie i robimy różne narzucone nam  rzeczy automatycznie.

-I znalezienie się twarzą w twarz ze śmiercią to odmienia ?

-O, tak

(...)

-Naucz się umierać, a nauczysz się, jak żyć.".

(M.Albom"Wtorki z Morriem)

    Tego czego mi ostatnio brakuje, to równowaga psychiczna.

Mam zmartwienia, którym nie daję się sparaliżować. Czeka mnie wiele zmian, ale to ja ich oczekuję.

Zmieniam się... chcę iść i pomału robię kroki, według mnie ku lepszemu.

Niestety nie zawsze "to moje lepsze" odpowiada innym, aczkolwiek nie zatrzymam się bo inni stoją, bądź się cofają, bo boją się  i nie chcą mi towarzyszyć, a chcieli by ściągnąć mnie w dół.

Może dorastam, w końcu zbliżam się do 30-tki, i samemu mam świadomość uciekającego czasu "jak nie teraz , to kiedy?, jak nie ja , to kto ?.